Coronafietsers

Coronafietsers, een term die de afgelopen periode is ontstaan. Wij hier weten wat ze bedoelen als er iemand over begint. Mensen die als gevolg van de lockdown geen ander vertier meer konden hebben dan wandelen en fietsen. Terrassen zaten dicht, bioscopen, pretparken, dierentuinen, zo ongeveer alles was gesloten om de besmettingskans met Covid-19 maar zo klein mogelijk te houden. Ook bezoek van en aan familie en vrienden mocht niet, of anders zeer beperkt. Tja, wat doe je dan als het buiten mooi weer is

want dat was het gelijk toen alles op slot ging; dan ga je wandelen. Of fietsen. Nee, niet in de stad, maar op het platteland.
 

En dat gebeurde de afgelopen maanden dan ook massaal. Wij wonen temidden van een fraai coulissenlandschap in Twente en merkten dat ook. Van het Wiefkerpad en onze picknickplaats wordt goed gebruik gemaakt maar tijdens de lockdown was er sprake van filevorming op ons mooie fiets-/wandelpad. Fijn voor de recreanten, je kon zien dat er echt behoefte aan was, frisse lucht, in beweging temidden van een mooie omgeving. Het viel op dat men netjes bleef tegenover elkaar. Men gaf elkaar de kans op veilige afstand te passeren en men was geduldig; niemand reed elkaar van de sokken. Wandelaars deden een paar stappen terug in de berm.
 

Het lijkt zelfs dat de fietsers en wandelaars de smaak te pakken hebben en deze manier van recreëren opnieuw hebben uitgevonden. Ons platteland is herontdekt tijdens deze zorgelijke tijd en de waarde van een goed onderhouden en mooie omgeving heeft zich opnieuw bewezen. Afleiding bieden en je hoofd letterlijk kunnen leegmaken in de buitenlucht heeft nog grotere problemen helpen voorkomen……
 

(omdat het ons op het lijf geschreven was, zijn enkele passages overgenomen uit een column ‘Boerenleven” van Margriet Welink, redacteur van de Boerderij 23-06-2020)